บล็อก

ในการป้องกันตัวเอง ศิลปะการต่อสู้ และยุทธวิธี อาจไม่มีอะไรแบ่งขั้วมากไปกว่าการป้องกันการโจมตีด้วยมีด อุตสาหกรรมชอบความคิดแบบโบราณเช่น:

“คุณจะถูกแทง”
“มีดมีไว้ให้สัมผัส ไม่สังเกต”
“อย่าเอามีดไปกับดวลปืน”
“คนหนึ่งเสียชีวิต คนหนึ่งไปโรงพยาบาล”
"ไม่เคย…"
"เสมอ…"

...และต่อๆ ไป.. เช่นเดียวกับถ้อยคำโบราณส่วนใหญ่ มีองค์ประกอบของความจริง แต่โดยทั่วไปแล้วจะเรียบง่ายเกินไป เข้าใจผิด ใช้ผิด หรือบางครั้งเป็นเพียงคำพูดโกหก

ใครๆ ก็ควรรู้ว่าเมื่อพูดถึงความรุนแรงระหว่างบุคคล การใช้มีดทำร้ายกันและกัน และการคุกคามเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่ยากจะรับมือ ฉันและคุณควรพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้เสมอ แต่หากการหลีกเลี่ยงไม่ใช่ทางเลือก มีบางสิ่งที่ทุกคนควรรู้ — เกี่ยวกับอาวุธ การใช้ และการตอบโต้เชิงรับ

อาวุธ

อาวุธที่มีคมแทบจะไม่ล้มเหลว ต่างจากอาวุธปืนตรงที่มีส่วนประกอบทางกลไกน้อยมาก (ถ้ามี) ใบมีด กระสุนไม่หมด ใบมีดไม่มี "แนวไฟ" เนื่องจากสิ่งที่ถูกเปิดเผยส่วนใหญ่เป็นอันตราย และเมื่อนำเสนอแล้ว ใบมีดก็จะยังมีชีวิตอยู่เสมอ อาวุธมีคมต่างจากอาวุธปืนตรงที่มักเป็นอาวุธที่สะดวก ซึ่งรวบรวมได้จากสภาพแวดล้อมระหว่างการเผชิญหน้าที่รุนแรง ดังนั้นจึงแพร่หลายมากกว่า เช่น มีด ไขควง กรรไกร ปากกา มีดแมเชเท และอื่นๆ นอกจากนี้ อาวุธมีคมยังพบได้ทั่วไปในอาชญากรรมที่เกิดจากตัณหา/อารมณ์ และโดยทั่วไปเราจะเห็นการแทงและฟันจำนวนมากในการโจมตี

ผู้ใช้งาน

นี่เป็นความลับเล็กๆ น้อยๆ กลโกงที่นักศิลปะการต่อสู้และ เนิร์ดมีดไม่ต้องการให้คุณรู้: คุณไม่จำเป็นต้องมีทักษะการใช้มีดเพื่อสร้างความเสียหายมหาศาล สิ่งที่คุณต้องการคือความตั้งใจ ทุกคนที่มีมีดมีโอกาสถึงตายได้ ตัวอย่างเช่น ความคิดของคนที่เต็มใจใช้มีดแทนที่จะเป็นปืนนั้นค่อนข้างจะสิ้นเชิง อาวุธปืนได้รับการออกแบบและตั้งใจให้เป็นอาวุธระยะไกล (โดยหลัก) ผู้ใช้ไม่จำเป็นต้องสัมผัสเหยื่อ/เป้าหมาย

ด้วยมีด ผู้ใช้จะต้องเต็มใจที่จะแทงเหล็กชิ้นหนึ่งผ่านผิวหนัง กล้ามเนื้อ กระดูก และเส้นเอ็น และสิ่งอื่นใดที่ขวางทาง นี่คือคนที่สบายใจ (อย่างน้อยก็คิดว่า) จะต้องนองเลือด และรู้สึกว่าชีวิตต้องจากมนุษย์ไปอีกคนหนึ่ง สิ่งนี้ไม่จำเป็นสำหรับอาวุธอื่นใดจริงๆ นี่เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งที่ต้องจำไว้เมื่อต้องรับมือกับการโจมตีด้วยมีดหรือการคุกคาม

กองหลังจะต้องเต็มใจที่จะพบกับผู้โจมตีที่มีความก้าวร้าวและเจตนาที่เทียบเท่าหรือเหนือกว่า ปรากฎว่าคนส่วนใหญ่ใช้อาวุธมีคมมาตลอดชีวิต ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่คุ้นเคยมากสำหรับพวกเขา

การตอบสนองการป้องกัน

• ต้องมาก่อน: เมื่อสัญญาณแรกของความรุนแรงใกล้เข้ามา ให้ดำเนินการก่อน โดยการลดความรุนแรง การออกไป การตี หรือการควบคุมผู้โจมตี หากคุณไม่ทราบวิธีต่อสู้ (ดู #4) คุณคงไม่สามารถบรรเทาความรุนแรงได้มากนัก
• ปลด ASAF: โดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ สร้างโอกาสในการออกไปอย่างปลอดภัย ยิ่งเวลาผ่านไป ตัวแปรก็เพิ่มมากขึ้น สิ่งนี้มีแนวโน้มที่จะเข้าข้างผู้โจมตี
• ใช้ตัวคูณแรงเมื่อสมเหตุสมผล:
  หากคุณมีอาวุธ จงฝึกกับมัน รู้ว่าเมื่อใดควรใช้มัน และเมื่อใดที่ต้องรับผิดมากกว่าข้อได้เปรียบ อย่าคิดว่าเพียงเพราะคุณพกปืน นั่นหมายความว่าคุณไม่สามารถทนต่อการโจมตีด้วยมีดได้ ทักษะมือเปล่าเป็นสิ่งจำเป็น หากคุณสงสัย โปรดดูอินโฟกราฟิกด้านล่าง
  
• เรียนรู้ที่จะต่อสู้: หากคุณไม่สามารถต่อสู้กับคนที่ไม่มีอาวุธได้ ไม่มีเทคนิคพิเศษที่ออกแบบมาเพื่อให้คุณเป็นนักสู้มีดกระรอกนินจาที่เป็นความลับสุดยอด คุณต้องต่อสู้ ชกมวย คิกบ็อกซ์ ยูยิตสู หรือยูโด หรือทั้งหมด... คุณต้องเรียนรู้ที่จะต่อสู้ “การป้องกันตัวเอง” เป็นศัพท์ทางการตลาด
• ควบคุม: หากคุณทำตามคำแนะนำ "เรียนรู้ที่จะต่อสู้" คุณจะเข้าใจว่า "สองต่อหนึ่ง" เป็นเพียงการควบคุมเท่านั้นที่สำคัญจริงๆ การต่อสู้เป็นเรื่องเกี่ยวกับชัยชนะในช่วงเวลาหนึ่ง และการควบคุมอาจเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เพื่อที่จะได้มันมาและชนะมัน คุณต้องมีมือ/แขน/ขาสองข้างบนมือข้างหนึ่งที่ถือมีด สิ่งอื่นใดและคุณก็ไม่ต้องเสียข้อมืออีกต่อไป
ความสำคัญของการควบคุมแบบ 2 ต่อ 1 ได้รับการเน้นย้ำทั่วทั้งระบบของเราเมื่อต้องรับมือกับการฝึกแบบ clinch และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการป้องกันอาวุธ (และการเก็บรักษา)

แม้ว่าเราจะใช้คำว่า "การควบคุม" กับเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ เมื่อต้องป้องกันการโจมตีด้วยมีด สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจการตอบสนองทั่วไปของผู้โจมตี ณ ขณะนั้น หากบรรลุผลสำเร็จ:
• ดันมีด
• ดึงมีด
• ตีด้วยมือเปล่า
• เลื่อนมีดไปที่มือเปล่า (นี่เป็นปรากฏการณ์การฝึกส่วนใหญ่โดยสุจริต)
เมื่อสร้างการตอบสนองต่อการโจมตีทั่วไป จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรับทราบถึงความเป็นไปได้ของปฏิกิริยาเหล่านี้อย่างน้อยหนึ่งอย่าง เพื่อลดโอกาสที่จะประสบความสำเร็จ การควบคุมที่แปรผันและความสามารถในการต่อสู้โดยใช้แนวทางตามหลักการที่ส่งเสริมการตัดสินใจ เป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการเพิ่มความอยู่รอด


• ใช้การโจมตีเพื่อเตรียมการต่อสู้ และมวยปล้ำของคุณเพื่อเตรียมการโจมตี: คุณอาจตีพวกมันเพื่อที่จะได้รับการควบคุมแบบสองต่อหนึ่ง จากนั้นใช้การควบคุมนั้นเพื่อตอบโต้ หรือคุณอาจได้รับการควบคุมเพื่อที่จะโต้กลับ แต่ระบบการนำส่งเหล่านี้ไม่ควรแยกจากกัน คุณต้องเรียนรู้วิธีใช้อันหนึ่งเพื่อช่วยเหลืออีกอัน หรือเพื่อเข้าถึงตัวคูณกำลังของคุณและตรวจสอบให้แน่ใจว่ามันยังคงเป็นของคุณ
• ลืมเรื่องการปลดอาวุธไปเลย: การปลดอาวุธหรือประเด็นสำคัญใดๆ ก็ตามน่าจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ สิ่งเหล่านี้ควรเกิดขึ้นจากการตอบโต้ของคุณเป็นหลัก ไม่ใช่เพราะคุณพยายามดึงมีดออกจากผู้โจมตี ประการแรก เทคนิคการลดอาวุธมักจะเน้นไปที่การเคลื่อนไหวเป็นอย่างดี และประการที่สอง พวกเขาเพิกเฉยต่อปัญหาที่แท้จริง: หากผู้โจมตียังคงตัวตรงและถือมีด แสดงว่าเขายังคงต่อสู้อยู่ และคุณกำลังยุ่งอยู่กับการพยายามหยิบมีดแทนที่จะต่อสู้กลับ . การติดอยู่ที่อาวุธแทนคนที่ถืออาวุธนั้นเป็นอันตรายอย่างยิ่ง การมีอาวุธเป็นศูนย์กลาง ไม่ว่าจะจากมุมมองเชิงรุกหรือเชิงรับ โดยไม่สนใจความเป็นจริงของสถานการณ์: มนุษย์คนหนึ่งกำลังต่อสู้กับอีกคนหนึ่ง และหากไม่มีมนุษย์เข้าไปเกี่ยวข้อง อาวุธนั้นก็ไม่เป็นปัญหา

เตรียมป้องกัน

หากเป็นไปได้ ให้หลีกเลี่ยงสถานที่และสถานการณ์ที่ไม่ดี และอย่าใช้มีดร่วมกับผู้อื่น เว้นแต่คุณจะไม่มีทางเลือกอื่นที่เหมาะสม แต่เนื่องจากสิ่งนี้ไม่สามารถทำได้เสมอไป โปรดจำไว้ว่าตัวแปรที่คุณควบคุมในท้ายที่สุดก็คือตัวคุณ เวลาและพลังงานที่คุณทุ่มเทให้กับการเรียนรู้เพื่อรับมือกับเหตุการณ์เช่นนี้ถือเป็นความรับผิดชอบของคุณ และอาจเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยให้คุณมีชีวิตอยู่ได้หากสิ่งต่างๆ เลวร้าย (ดี) เรื่องการฝึกอบรม เตรียมปกป้องสิ่งที่สำคัญที่สุด